Nauka języka włoskiego - Lekcja 2 |Wymowa|

W tym poście zapraszam Was na kolejną lekcję języka włoskiego! Tym razem jest ona dłuższa i nie zawiera jedynie kilka słówek, ponieważ znajdziecie tu najważniejsze zasady dotyczące wymowy! Czytaj dalej

Aby poznać szczegóły wymowy języka włoskiego polecam zakupić książkę "Włoski dla Bystrzaków", z pomocą której napisałam ten post oraz uczę się języka! Link do recenzji: *klik*

* Kursywą zapisano akcentowaną sylabę,

Lezione 2

Tema: Podstawy wymowy.

Samogłoski - w języku włoskim występuje pięć samogłosek: a, e, i, o, u.

Samogłoski "a" oraz "u".
Mają takie samo brzmienie, jak w języku polskim. Np.:
- scuza (sku-za) (przepraszam)

Samogłoska "i'.
Wymawiana jest jako (i) lub (j), w zależności od pozycji oraz akcentu. Np.:
- cinema (czi-ne-ma) (kino)
- piacere (pja-cze-re) (przyjemność)

Samogłoski "e" oraz "o".
W języku włoskim samogłoski e i o w pozycji akcentowanej występują w wersji otwartej (è, ò) lub ścieśnionej (é, ó). W pozycji nieakcentowanej wymawiamy je po prostu jako (e, o).

Spółgłoski

Spółgłoski, które wymawiamy tak samo, jak w języku polskim:
- b: jak w bene (be-ne) (dobrze)
- d: jak w dare (da-re) (dać)
- f: jak w fare (fa-re) (robić)
- l: jak w ladro (la-dro) (złodziej)
- m: jak w madre (ma-dre) (matka)
- n: jak w no (no) (nie)
- p: jak w padre (pa-dre) (ojciec)
- r: jak w radio (ra-djo) (radio)
- t: jak w treno (tre-no) (pociąg)
Istnieją też spółgłoski, które nie należą do alfabetu włoskiego, lecz występują w wyrazach pochodzenia obcego zadominowanych w języku włoskim. Są to:
- j: jak w jogging (dżo-ging), junior (dżu-nior) czy jeans (dżins).
- k: jak w okay, ketchup czy killer.
- w: jak w whisky (łi-ski), windsurf (łind-surf) czy wafer (wa-fer).
- x: jak w xenofobia (kse-no-fo-bi-a) i xilofono (ksi-lo-fo-no).
- y: jak w yogurt (jo-gurt), hobby (ob-bi) czy yacht (jot).

Spółgłoski, które wymawiamy inaczej niż w języku polskim.

Spółgłoska "c"
-Gdy po c następują samogłoski a, o, u lub jakakolwiek spółgłoska, wymawiamy je jak w polskim wyrazie kot. Taką wymowę zapisujemy jako (k). Np.: casa (ka-za) (dom) czy cuore (kło-re) (serce).
- Gdy po c następują e lub i, wymawiamy je jako (cz), jak w polskim wyrazie czas. Np.: cena (cze-na) (kolacja), certo (czer-to) (pewnie, oczywiście).
- Aby uzyskać dźwięk "cz" przed samogłoskami a, o lub u, musimy dodać samogłoskę i. Służy ona jednak wyłącznie do tworzenia dźwięku "cz", tzn. nie wymawiamy jej jako takiej. Np.: cioccolata (czok-ko-la-ta) (czekolada) oraz ciuccio (czucz-czo) (smoczek).
- Aby uzyskać dźwięk "k" przed samogłoskami e lub i, pomiędzy c a e lub i należy wstawić h. Np.: che (ke) (co) i chiesa (kje-za) (kościół).

Spółgłoska "g"
Zasady są takie same jak u spółgłoski "c"
-Gdy po g następują samogłoski a, o, u lub jakakolwiek spółgłoska, wymawiamy je jak w polskim wyrazie gad. Taką wymowę zapisujemy jako (g). Np.: gamba (gam-ba) (noga) czy guerra (głer-ra) (wojna)..
- Gdy po g następują e lub i, wymawiamy je jako (dż), jak w polskim wyrazie dżem. Np.: giorno (dżior-no) (dzień), gelosia (dże-lo-zi-a)) (zazdrość).
- Aby uzyskać dźwięk "dż" przed samogłoskami a, o lub u, musimy dodać samogłoskę i. Służy ona jednak wyłącznie do tworzenia dźwięku "dż", tzn. nie wymawiamy jej jako takiej. Np.: giacca (dżak-ka) (kurtka) oraz giudice (dżu-di-cze) (sędzia).
- Aby uzyskać dźwięk "g" przed samogłoskami e lub i, pomiędzy c a e lub i należy wstawić h. Np.: spaghetti (spa-get-ti), ghiaccio (giacz-czo) (lód).

Spółgłosha "h"
Ma ona wyłącznie jedną funkcję, a mianowicie zmianę dźwięków c oraz  g przed samogłoskami e i i. Spółgłoska h pojawia się także w wyrazach i zwrotach obcojęzycznych, takich jak hostess (o-stes) czy hobby (ob-bi), a także w niektórych formach czasownika avere (a-we-re) (mieć), lecz niezmiennie pozostaje niema.

Spółgłoska "q"
Istnieje wyłącznie w połączeniu z u, po którym następuje kolejna samogłoska. Q wymawiamy jak (k). Np.: quattro (kłat-tro) (cztery), questo (kłe-sto) (to).

Spółgłoska "s"
Wymawiane jest jak polskie s, jednak w niektórych przypadkach wymawiamy je jak polskie z. Np.: pasta (pa-sta) (makaron), chiesa (kje-za) (kościół). 

Spółgłoska "z"
Pojedyncze z wymawiamy jak polskie (dz). Gdy spółgłoska ta ulega podwojeniu, wymawiamy ją nieco ostrzej, jak (c). Np.: zio (dzi-o) (wujek), tacca (tac-ca) (filiżanka).

Spółgłoska "v"
Włoską spółgłoskę v wymawiamy jak polskie (w). Np.: vino (wi-no) (wino), dove (do-we) (gdzie).

Spółgłoski podwójne
Trzeba je wymawiać bardzo dokładnie oraz pamiętać o przedłużeniu dźwięku pierwszej z nich. Podwojenie spółgłoski zazwyczaj zmienia zdanie, dlatego należy ją wyraźnie zaznaczyć. Np:
- nono (no-no) (dziewiąty)
- nonno (non-no) (dziadek)

"Gli"
W języku Włoskim gli wymawiamy jako "lj". Np.: figlio (fi-ljo) (syn).

Chcecie więcej lekcji językowych? :)